تا فرصت هست

بیا برای یک لحظه هم که شده،
همه چیز را فراموش کنیم.
تو بیا و سرت را روی سینه‌ام بگذار
و من دست در موهایت ببرم،
در آغوشت زندگی کنم،
بگذار تا فرصت هست در چشمانت نگاه کنم
و بگویم که دنیای من همین فاصله‌ی میان بازوانت، همین آغوش تو است.